Bram Vermeulen
13 oktober 1946 - 4 september 2004
AMSTERDAM, 04-09-2004 - De cabaretier en schrijver van Nederlandstalige liederen Bram Vermeulen is zaterdagochtend 4 september 2004 overleden. Vermeulen, die dezelfde dag van vakantie uit Italië zou terugkeren, overleed in zijn slaap. Hij werd 57 jaar oud.
Vermeulen is in de jaren zeventig bekend geworden met de cabaretformatie Neerlands Hoop, waarvan ook Freek de Jonge deel uitmaakte. Nadat Vermeulen en De Jonge zelfstandig verder gingen, maakte Vermeulen nog vele albums, die vooral in België succesvol waren.
Het overlijden van Vermeulen kwam onverwacht. Vermeulen overleed in aanwezigheid van zijn dochter. Zij zouden zaterdag samen naar Nederland terugkeren. Zijn vrouw was al eerder van vakantie naar Nederland teruggekeerd voor televisieopnames.
De familie heeft inmiddels afscheid genomen.
Vermeulen is in de jaren zeventig bekend geworden met de cabaretformatie Neerlands Hoop, waarvan ook Freek de Jonge deel uitmaakte. Nadat Vermeulen en De Jonge zelfstandig verder gingen, maakte Vermeulen nog vele albums, die vooral in België succesvol waren.
Het overlijden van Vermeulen kwam onverwacht. Vermeulen overleed in aanwezigheid van zijn dochter. Zij zouden zaterdag samen naar Nederland terugkeren. Zijn vrouw was al eerder van vakantie naar Nederland teruggekeerd voor televisieopnames.
De familie heeft inmiddels afscheid genomen.
"de steen" en "rode wijn", maar ook je andere teksten, zullen ons steeds bij blijven ! je was uniek, Bram, ik keek op naar U, we zullen U missen !
Op 7 september 2004
om 12:46 getekend door:
j.e.a.n.-.p.i.e.r.r.e.
Dit is niet ok
om 12:46 getekend door:
j.e.a.n.-.p.i.e.r.r.e.
pas als vriend en vijand dood zijn en begraven, zeg ik doodgemoedereerd
"haal mij maar op"...
mooi, maar vrijwel onmogelijk omdat je teveel vrienden en vijanden had, lijkt het.
ik ben niet echt bekend met je volledige werk, maar je "ophalen" raakt me. Marvin Gaye in '84; Stevie Ray Vaughn en Ray Charles onlangs hadden hetzelfde effect op mij; toch een leuk rijtje bram.
je speelde mooi piano. denk aan dat cassette-bandje van NH waar dat nummer opstaat (oud en eenzaam? -weet niet eens zeker of dat de titel is). weet zeker dat je in goede handen bent en wens iedereen die je raakte sterkte.
je bent verlost van het gezeik.
"haal mij maar op"...
mooi, maar vrijwel onmogelijk omdat je teveel vrienden en vijanden had, lijkt het.
ik ben niet echt bekend met je volledige werk, maar je "ophalen" raakt me. Marvin Gaye in '84; Stevie Ray Vaughn en Ray Charles onlangs hadden hetzelfde effect op mij; toch een leuk rijtje bram.
je speelde mooi piano. denk aan dat cassette-bandje van NH waar dat nummer opstaat (oud en eenzaam? -weet niet eens zeker of dat de titel is). weet zeker dat je in goede handen bent en wens iedereen die je raakte sterkte.
je bent verlost van het gezeik.
Op 7 september 2004
om 12:27 getekend door:
r.o.b. .v.a.n. .e.x.e.l.
Dit is niet ok
om 12:27 getekend door:
r.o.b. .v.a.n. .e.x.e.l.
En de wind waait
En de bomen waaien mee
En het gras imiteert
De golven van de zee
Water in de bomen
Golven in het gras
Niets is ooit meer zoals het was.
Bram, bedankt voor al het moois.
Martin
En de bomen waaien mee
En het gras imiteert
De golven van de zee
Water in de bomen
Golven in het gras
Niets is ooit meer zoals het was.
Bram, bedankt voor al het moois.
Martin
Op 7 september 2004
om 12:21 getekend door:
m.a.r.t.i.n.
Dit is niet ok
om 12:21 getekend door:
m.a.r.t.i.n.
Bram leeft, Bram leeft,
hij is niet dood,
is niet de dood gestorven.
Hij is bewust en voelt zich vrij,
het LICHT in hem geborgen.
hij is niet dood,
is niet de dood gestorven.
Hij is bewust en voelt zich vrij,
het LICHT in hem geborgen.
Op 7 september 2004
om 12:04 getekend door:
A.d.r.i.a.n.a. .B.i.e.s.b.r.o.e.c.k.
Dit is niet ok
om 12:04 getekend door:
A.d.r.i.a.n.a. .B.i.e.s.b.r.o.e.c.k.
Zo mooi, zo triest. Bedankt.
Op 7 september 2004
om 11:56 getekend door:
T.a.n.y.a.
Dit is niet ok
om 11:56 getekend door:
T.a.n.y.a.
Een prachtig eigenzinnig artiest.
Veel sterkte voor iedereen die van hem houdt.
Veel sterkte voor iedereen die van hem houdt.
Op 7 september 2004
om 11:51 getekend door:
M.a.r.n.i.x. .M.u.l.d.e.r.
Dit is niet ok
om 11:51 getekend door:
M.a.r.n.i.x. .M.u.l.d.e.r.
Bram was voor mij dè liedjesschrijver,
Zijn teksten raakten mij vaak heel diep.
Dankje Bram!
Zijn teksten raakten mij vaak heel diep.
Dankje Bram!
Op 7 september 2004
om 11:44 getekend door:
H.a.y.o. .H.e.l.l.i.n.g.a.
Dit is niet ok
om 11:44 getekend door:
H.a.y.o. .H.e.l.l.i.n.g.a.
Bram nog maar een maand geleden gezien op Dranouter-festival (B) ...kan het moeilijk geloven. Bram is zeer geliefd in Vlaanderen, echt, we missen je.
Op 7 september 2004
om 11:43 getekend door:
P.a.t.r.i.c.k. .L.o.n.c.k.e.
Dit is niet ok
om 11:43 getekend door:
P.a.t.r.i.c.k. .L.o.n.c.k.e.
Op 7 september 2004
om 11:41 getekend door:
Dit is niet ok
om 11:41 getekend door:
Bij de dood van Bram Vermeulen (een herinnering)
Het gebeurt soms dat als iemand er ineens niet meer is je pas beseft hoe belangrijk hij of zij voor je is geweest. Bram Vermeulen blijkt vandaag zo iemand voor mij te zijn.
Vanmorgen op de radio hoorde ik Freek die stilstond bij de dood van Bram. Het was een gedeelte uit zijn show die gisterenavond is uitgezonden, maar die ik niet heb gezien. Ik dacht aan een flauwe grap. Werd zelfs boos, waar is Freek mee bezig, actie natrappen….?
De Volkskrant gaf enige minuten later uitsluitsel: Bram Vermeulen is dood.
Een schok en plotseling het besef dat Bram Vermeulen één van die mensen is die er altijd was. Het besef dat hij mijn leven zo vaak had doorkruist en me even zo vaak emotioneel had weten te raken.
Ik was 19 toen ik de eerste show van Neerlands Hoop zag. Kunstmin Dordrecht.
De ‘kanariegele Daf’ en ‘zo zijn de regels en zo moet het gespeeld worden’. Jarenlang werden dat standaarduitdrukkingen. Om nog maar te zwijgen over ‘Elsje in hopsitopsieland’ en de verpleegster uit Dokkum ‘met rugzak en hangtieten’.
Neerlands Hoop was het helemaal voor mij. Toen ik een paar jaar later naar Amsterdam vertrok zag ik alle shows die volgden. Ik was bij de première van Neerlands Hoop Express (Quo Vadis, Scania Vabis): een onverstaanbare goede show. In de grote zaal van Tushinski vol prominenten zat ik daar als provinciaaltje, een rij voor Jan Wolkers, ik weet het nog goed.
Bram en Freek waren mijn helden. Ik zag ze in Paradiso tijdens de cabaretnacht tegen de oorlog in Vietnam. Samen met al die andere cabaretiers. Ramses die dronken was en van het toneel werd getrokken, Ivo de Wijs, Don Quishocking etc. etc. Bram en Freek waren zo’n beetje de laatste die nacht, het moet een uur of vijf in de ochtend geweest zijn. Ik ben rechtstreeks vanuit Paradiso naar mijn werk gegaan, het Binnengasthuis waar ik verpleger was.
Ik kwam in een tijd later te werken bij een importeur van oorapparaten aan één van de grachten, ik geloof dat het de Keizersgracht was. Op de bovenetage aan de grachtkant kon je binnenkijken bij de overbuurman: Bram Vermeulen.
De meisjes van de administratie waren regelmatig opgewonden, want Bram had de gewoonte in de ochtend naakt door zijn woonkamer te lopen…..
Een periode lang kwam om een uur of elf in de ochtend Freek aangelopen, die belde dan aan, ging naar binnen om een half uurtje later weer, samen met Bram, uit het huis te komen. Waarschijnlijk om op weg te gaan naar een voorstelling of repetitie.
De première van de musical ‘Een Kannibaal als jij en ik’ staat me ook nog heel erg bij. Nieuwe de la Mar theater aan de Marnixstraat. De musical was geschreven door Bram en Freek, maar ze speelden er zelf niet in. Hoofdrol Willem Nijholt. Samen met een vriendin zat ik ergens achter in de zaal. Ook weer veel prominenten, ik herinner me een jonge André van Duin.
De la Mar is een pijpenla, met één gangpad links. De stoel naast me, die direct aan dat gangpad lag was leeg, het licht ging uit, het doek ging op, de voorstelling begon. Na een minuut of tien ging iemand op die lege stoel naast me zitten: Bram Vermeulen.
Onrustig, na een minuut stond hij al weer op, ging achterin door het gangpad lopen en weer zitten. Dat ritueel herhaalde zich tientallen malen die avond. Van de voorstelling weet ik weinig meer, de volgende dag waren de recensies vernietigend.
Bram en Freek gingen in 1979 uit elkaar en ik verloor, met de rest van Nederland het oog op Bram Vermeulen. Veel shows van Freek gezien in de jaren die volgden, maar niets van Bram Vermeulen. Las wel interviews met Bram, die het erg moeilijk had met de scheiding. Pas na een jaar of tien jaar kwam ik Bram Vermeulen ineens weer tegen. Ik werkte ondertussen bij het Farcetheater in Tilburg en één van de eerste voorstellingen die ik meedraaide was een show van Bram Vermeulen, samen met een percussionist die ook met Peter Faber werkte in die tijd. Na afloop nog een tijd nagezeten. Bram kwam erbij zitten. Ik weet niet meer waarover gesproken werd, waarschijnlijk was ik te zeer onder de indruk. Daarna zijn platen gaan kopen en zijn voorstellingen blijven bezoeken. Hij speelde zelfs even bij het Werktheater, maar bleek te eigenzinnig om onder te gaan in het collectief.
Een paar maanden geleden zei ik tegen Bas, mijn zoon, geboren in het scheidingsjaar van Neerlands Hoop, dat ik zo had gehuild bij dat liedje ‘Wedstrijd’ van Bram Vermeulen, omdat het me ineens weer zo pijnlijk confronteerde met de breuk met mijn vader.
Zet ‘m eens op, Dick, zei hij. Nee, dan moet ik weer huilen.
Geeft niet, doe maar papa… Ik deed het, en inderdaad.
Bas pakte me vast en ik ben jankend tegen hem aangekropen. Zoon van 24, die ik al jaren niet echt meer kon bereiken hield me ineens vast.
Alle angst dat ik naast mijn vader ook mijn kind zou gaan verliezen viel weg.
Dank je wel Bram!!
En nu is Bram Vermeulen dood.
Een paar weken geleden stond er een prachtig interview in Trouw met Bram Vermeulen. Geschreven door de vriend van mijn andere zoon Tim. Toeval?
“Als je tegen de stroom ingaat kom je uiteindelijk bij de bron uit”, zei hij in dat interview.
Dan moet Bram Vermeulen nu daar zijn, samen met die anderen die weg zijn. ‘Grenadine zal je smaken als cognac’, schreef Wilmink. Ik zie ze voor me daar aan die bron.
Toch horen sommige mensen niet dood te gaan, ze horen bij mijn leven!
Willem Wilmink, Lennart Nijgh, Annie MG, Ischa Meijer, Bram Vermeulen.
Iedere keer dat besef dat er iets van mezelf is overleden.
Zo sterft een mens al tijdens zijn leven.
Dick Witte
Het gebeurt soms dat als iemand er ineens niet meer is je pas beseft hoe belangrijk hij of zij voor je is geweest. Bram Vermeulen blijkt vandaag zo iemand voor mij te zijn.
Vanmorgen op de radio hoorde ik Freek die stilstond bij de dood van Bram. Het was een gedeelte uit zijn show die gisterenavond is uitgezonden, maar die ik niet heb gezien. Ik dacht aan een flauwe grap. Werd zelfs boos, waar is Freek mee bezig, actie natrappen….?
De Volkskrant gaf enige minuten later uitsluitsel: Bram Vermeulen is dood.
Een schok en plotseling het besef dat Bram Vermeulen één van die mensen is die er altijd was. Het besef dat hij mijn leven zo vaak had doorkruist en me even zo vaak emotioneel had weten te raken.
Ik was 19 toen ik de eerste show van Neerlands Hoop zag. Kunstmin Dordrecht.
De ‘kanariegele Daf’ en ‘zo zijn de regels en zo moet het gespeeld worden’. Jarenlang werden dat standaarduitdrukkingen. Om nog maar te zwijgen over ‘Elsje in hopsitopsieland’ en de verpleegster uit Dokkum ‘met rugzak en hangtieten’.
Neerlands Hoop was het helemaal voor mij. Toen ik een paar jaar later naar Amsterdam vertrok zag ik alle shows die volgden. Ik was bij de première van Neerlands Hoop Express (Quo Vadis, Scania Vabis): een onverstaanbare goede show. In de grote zaal van Tushinski vol prominenten zat ik daar als provinciaaltje, een rij voor Jan Wolkers, ik weet het nog goed.
Bram en Freek waren mijn helden. Ik zag ze in Paradiso tijdens de cabaretnacht tegen de oorlog in Vietnam. Samen met al die andere cabaretiers. Ramses die dronken was en van het toneel werd getrokken, Ivo de Wijs, Don Quishocking etc. etc. Bram en Freek waren zo’n beetje de laatste die nacht, het moet een uur of vijf in de ochtend geweest zijn. Ik ben rechtstreeks vanuit Paradiso naar mijn werk gegaan, het Binnengasthuis waar ik verpleger was.
Ik kwam in een tijd later te werken bij een importeur van oorapparaten aan één van de grachten, ik geloof dat het de Keizersgracht was. Op de bovenetage aan de grachtkant kon je binnenkijken bij de overbuurman: Bram Vermeulen.
De meisjes van de administratie waren regelmatig opgewonden, want Bram had de gewoonte in de ochtend naakt door zijn woonkamer te lopen…..
Een periode lang kwam om een uur of elf in de ochtend Freek aangelopen, die belde dan aan, ging naar binnen om een half uurtje later weer, samen met Bram, uit het huis te komen. Waarschijnlijk om op weg te gaan naar een voorstelling of repetitie.
De première van de musical ‘Een Kannibaal als jij en ik’ staat me ook nog heel erg bij. Nieuwe de la Mar theater aan de Marnixstraat. De musical was geschreven door Bram en Freek, maar ze speelden er zelf niet in. Hoofdrol Willem Nijholt. Samen met een vriendin zat ik ergens achter in de zaal. Ook weer veel prominenten, ik herinner me een jonge André van Duin.
De la Mar is een pijpenla, met één gangpad links. De stoel naast me, die direct aan dat gangpad lag was leeg, het licht ging uit, het doek ging op, de voorstelling begon. Na een minuut of tien ging iemand op die lege stoel naast me zitten: Bram Vermeulen.
Onrustig, na een minuut stond hij al weer op, ging achterin door het gangpad lopen en weer zitten. Dat ritueel herhaalde zich tientallen malen die avond. Van de voorstelling weet ik weinig meer, de volgende dag waren de recensies vernietigend.
Bram en Freek gingen in 1979 uit elkaar en ik verloor, met de rest van Nederland het oog op Bram Vermeulen. Veel shows van Freek gezien in de jaren die volgden, maar niets van Bram Vermeulen. Las wel interviews met Bram, die het erg moeilijk had met de scheiding. Pas na een jaar of tien jaar kwam ik Bram Vermeulen ineens weer tegen. Ik werkte ondertussen bij het Farcetheater in Tilburg en één van de eerste voorstellingen die ik meedraaide was een show van Bram Vermeulen, samen met een percussionist die ook met Peter Faber werkte in die tijd. Na afloop nog een tijd nagezeten. Bram kwam erbij zitten. Ik weet niet meer waarover gesproken werd, waarschijnlijk was ik te zeer onder de indruk. Daarna zijn platen gaan kopen en zijn voorstellingen blijven bezoeken. Hij speelde zelfs even bij het Werktheater, maar bleek te eigenzinnig om onder te gaan in het collectief.
Een paar maanden geleden zei ik tegen Bas, mijn zoon, geboren in het scheidingsjaar van Neerlands Hoop, dat ik zo had gehuild bij dat liedje ‘Wedstrijd’ van Bram Vermeulen, omdat het me ineens weer zo pijnlijk confronteerde met de breuk met mijn vader.
Zet ‘m eens op, Dick, zei hij. Nee, dan moet ik weer huilen.
Geeft niet, doe maar papa… Ik deed het, en inderdaad.
Bas pakte me vast en ik ben jankend tegen hem aangekropen. Zoon van 24, die ik al jaren niet echt meer kon bereiken hield me ineens vast.
Alle angst dat ik naast mijn vader ook mijn kind zou gaan verliezen viel weg.
Dank je wel Bram!!
En nu is Bram Vermeulen dood.
Een paar weken geleden stond er een prachtig interview in Trouw met Bram Vermeulen. Geschreven door de vriend van mijn andere zoon Tim. Toeval?
“Als je tegen de stroom ingaat kom je uiteindelijk bij de bron uit”, zei hij in dat interview.
Dan moet Bram Vermeulen nu daar zijn, samen met die anderen die weg zijn. ‘Grenadine zal je smaken als cognac’, schreef Wilmink. Ik zie ze voor me daar aan die bron.
Toch horen sommige mensen niet dood te gaan, ze horen bij mijn leven!
Willem Wilmink, Lennart Nijgh, Annie MG, Ischa Meijer, Bram Vermeulen.
Iedere keer dat besef dat er iets van mezelf is overleden.
Zo sterft een mens al tijdens zijn leven.
Dick Witte
Op 7 september 2004
om 11:38 getekend door:
d...w.i.t.t.e.
Dit is niet ok
om 11:38 getekend door:
d...w.i.t.t.e.
Inspiratie, vakmanschap.
Een voorbeeld voor elke liedjesschrijver. Dank!
Een voorbeeld voor elke liedjesschrijver. Dank!
Op 7 september 2004
om 11:31 getekend door:
R.o.b. .K.r.o.t.
Dit is niet ok
om 11:31 getekend door:
R.o.b. .K.r.o.t.
Bedroefd omdat Bram niet meer bij ons is, maar met hoop dat zijn liedjes en mooie teksten voor ons een blijvende inspiratiebron zijn en een levende herinnering aan zijn grote ziel.
Dank je wel en het ga je goed!
Dank je wel en het ga je goed!
Op 7 september 2004
om 11:27 getekend door:
D.i.r.k.
Dit is niet ok
om 11:27 getekend door:
D.i.r.k.
Het ga je goed, Bram, misschien tot later...
Op 7 september 2004
om 11:26 getekend door:
B.a.r.t. .W.a.l.r.a.v.e.n.s.
Dit is niet ok
om 11:26 getekend door:
B.a.r.t. .W.a.l.r.a.v.e.n.s.
Bram heeft mij heel veel bijgeleerd over het leven.
Zijn werk is en zal altijd een grote inspiratiebron bleven.
Aan alle familie & vrienden veel moed.
Kras op verzoek van Lutje van Huylebroeck
Zijn werk is en zal altijd een grote inspiratiebron bleven.
Aan alle familie & vrienden veel moed.
Kras op verzoek van Lutje van Huylebroeck
Op 7 september 2004
om 11:10 getekend door:
L.u.t.j.e. .V.a.n. .H.u.y.l.e.b.r.o.e.c.k.
Dit is niet ok
om 11:10 getekend door:
L.u.t.j.e. .V.a.n. .H.u.y.l.e.b.r.o.e.c.k.
Alleen mensen die vanuit hun ziel opereren zijn in staat een ander leven op zo'n bijzondere manier te raken. Bram's muziek en zijn optredens hebben mij diep geraakt en zullen altijd een onderdeel van mijn leven blijven, ook nu hij er zelf niet meer is. Ik wens een ieder die hem verliest veel liefde en sterkte toe en een blijvende inspiratie om vanuit eigen hart en ziel in dit leven te staan.
Op 7 september 2004
om 11:05 getekend door:
M.a.r.i.e.l.l.e. .B.o.r.s.t.-.M.e.n.g.e.r.
Dit is niet ok
om 11:05 getekend door:
M.a.r.i.e.l.l.e. .B.o.r.s.t.-.M.e.n.g.e.r.
Bram, je was prachtig!
Op 7 september 2004
om 10:55 getekend door:
W.i.l.l.y.
Dit is niet ok
om 10:55 getekend door:
W.i.l.l.y.
Bram,
Jij was in je muziek
bent nog in elk lied
van mij
Dank je,
Joost
Jij was in je muziek
bent nog in elk lied
van mij
Dank je,
Joost
Op 7 september 2004
om 10:54 getekend door:
J.o.o.s.t. .P.i.e.t.e.r.s.
Dit is niet ok
om 10:54 getekend door:
J.o.o.s.t. .P.i.e.t.e.r.s.
Bram,
Jij was in je muziek
bent nog in elk lied
van mij
Dank je,
Joost
Jij was in je muziek
bent nog in elk lied
van mij
Dank je,
Joost
Op 7 september 2004
om 10:54 getekend door:
J.o.o.s.t. .P.i.e.t.e.r.s.
Dit is niet ok
om 10:54 getekend door:
J.o.o.s.t. .P.i.e.t.e.r.s.
Een tijdje geleden was je hier nog te gast. Bedankt voor de hartverwarmende avond, zowel op het podium als achteraf.
Aan allen die je dierbaar zijn wensen we nog veel sterkte toe.
Aan allen die je dierbaar zijn wensen we nog veel sterkte toe.
Op 7 september 2004
om 10:52 getekend door:
c.u.l.t.u.u.r.c.e.n.t.r.u.m. .m.e.c.h.e.l.e.n.
Dit is niet ok
om 10:52 getekend door:
c.u.l.t.u.u.r.c.e.n.t.r.u.m. .m.e.c.h.e.l.e.n.
Oud en eenzaam wil ik worden, bevrijd van verantwoordelijkheid, verlost van het gezeik...
Helaas Bram, veels te vroeg.
Helaas Bram, veels te vroeg.
Op 7 september 2004
om 10:50 getekend door:
E.r.i.k.
Dit is niet ok
om 10:50 getekend door:
E.r.i.k.
Voor dit register is het helaas niet mogelijk een boekje te maken.
Hou me op de hoogte
Wilt u op de hoogte gehouden worden als er nieuwe (nationale) registers geopend worden? Condoleance.nl biedt verschillende mogelijkheden om op de hoogte te blijven, zoals e-mail, Twitter en SMS.